การควบคุมไบโอฟิล์ม โดยใช้ กรีนไบออกไซด์- Green Bioxide

ไบโอฟิล์ม คืออะไร 

คือ อยู่ในรูปจุลินทรีย์ คล้ายๆโคลน เกาะอยู่แบบถาวร บนพื้นผิวที่สัมผัสกับน้ำ ยากต่อการชะล้าง

ไบโอฟิล์ม เกิดจากแบคทีเรียที่ใช้ และไม่ใช้อากาศ, สาหร่าย, เชื้อราและสาหร่าย (ถ้ามีแสงเพียงพอ) ประสานกันกับ polysaccharides โดยจุลินทรีย์ ทำให้เกิด ไบโอฟิล์ม และจะสร้างขึ้นเรื่อยๆ เกาะกันจนหนา ยากต่อการชะล้างออก

ไบโอฟิล์ม ไม่ใช่องค์ประกอบเดี่ยว แต่มันสร้างสายพันธ์จุลินทรีย์ที่แตกต่างขึ้นมาด้วย เช่น โปรโตซัว และ โรติเฟอร์ 

ทำไมไบโอฟิล์มคือปัญหา?

ไบโอฟิล์มกิดในท่อน้ำ, คูลลิ่งทาวเวอร์, fulter media, แทงค์น้ำ, ระบบชลประทาน และในทุกๆที่ๆ มีการสัมผัสกับน้ำแบบถาวร

รูปแบบของไบโอฟิล์ม เป็นที่รู้จักกันดีในชื่อ ฟีโนมีนอล ซึ่งก็เป็นที่รู้กันดีว่า มันกำจัดได้ยากมาก หากใช้สารฆ่าเชื้อทั่วไป

ในทุกๆระบบ ที่มีส่วนประกอบของโลหะ ไบโอฟิล์ม จะกระจายตัวกัดกร่อนโดนตรง เช่นเดียวกับแบคทีเรียที่มองไม่เห็น

ไบโอฟิล์ม ยังเป็นแหล่งสะสมเชื้อไวรัสและเชื้อโรค เช่น  Legionella  วิธีฆ่าเชื้อทั่วไปที่ใช้ในการกำจัด คือ การใช้คลอรีนแบบเข้มข้น 

การควบคุมไบโอฟิล์ม โดย วิธีฆ่าเชื้อทั่วไป

คลอรีน เป็นวิธีฆ่าเชื้อที่ใช้กันทั่วไป เพื่อควบคุมจุลินทรีย์ในระบบน้ำ เช่น ระบบคูลลิ่งทาวเวอร์ และ ระบบน้ำดื่ม อย่างไรก็ตาม ในทุกๆที่ คลอรีนก็ยังมีประสิทธิภาพน้อย ในการควบคุมไบโอฟิล์ม

คลอรีนไม่สามารถเข้าถึงไบโอฟิล์ม เชิงลึก กำจัดได้เพียงพื้นผิวเท่านั้น และคลอรีนก็ไม่สามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ หากระดับของสารอาหารในน้ำที่ส่งเสริมการเจริญเติบโตของไบโอฟิล์มยังมีอยู่มาก จุดนี้เป็นปัญหาที่หลายๆอุตสาหกรรมพบเจออยู่ ในปัจจุบัน

การควบคุมไบโอฟิล์มโดยใช้ กรีนไบออกไซด์ – Green Bioxide (ClO2)

กรีนไบออกไซด์ สามารถควบคุมได้ทั้งไบโอฟิล์มและสาหร่าย มีประสิทธิภาพสูงกว่าคลอรีนและ Bromine ทั่วไป เพราะกรีนไบออกไซด์ คือสารคลอรีนไดออกไซด์ บริสุทธิ์ ในน้ำ สามารถทำลายจุลินทรีย์ของไบโอฟิล์มได้อย่างล้ำลึก ทำงานได้ดีในช่วง pH 4-10 ในขณะที่คลอรีน และ Bromine ทำงานในช่วงที่แคบกว่า  pH 7 – 7.5 และมีประสิทธิภาพน้อยในสภาพที่เป็นด่าง